پین‌گذاری پوستی مفصل کارپومتاکارپال پنجم

  پیش‌زمینه: درمان صدمات بی‌ثبات پنجمین مفصل کارپومتاکارپال دست، جااندازی بسته و پین‌گذاری می‌باشد. هدف این مطالعه، تعیین بی‌خطرین مسیر پین‌گذاری این مفصل با شیوه‌ای است که از صدمات احتمالی به عصب اولنار و تاندون‌های دست جلوگیری شود.   مواد و روش‌ها: در مرحله اول، مچ‌دست و دست سه جسد تازه تشریح شدند و سپس بی‌خطرترین مسیر پین‌گذاری در سطوح کرونال و ساژیتال نسبت به متاکارپال پنجم دست تعیین گردید. در مرحله دوم، پین‌گذاری طوری انجام شد که زوایای ورودی در هر نمونه، ترکیبی از ماکزیمم زوایای بدست آمده در مرحله قبل باشد. بعد از پرتونگاری، دست و مچ تشریح شدند. در مرحله سوم، پین‌گذاری در زاویه‌های خارج از محدوده‌های مرحله اول در دست چهار جسد انجام شد. بعد از پرتونگاری، دست‌ها کالبدشکافی شدند.   یافته‌ها: بی‌خطرترین مسیر تعیین شده در مرحله اول زاویه ۲۰ تا ۳۰درجه سطح کرونال نسبت به متاکارپال پنجم دست و در سطح ساژیتال از ۱۰ درجه ولار به سمت دورسال تا ۲۰ درجه دورسال به سمت ولار بود. در مرحله دوم پین‌گذاری در تمام نمونه‌ها با عبور پین از وسط مفصل باعث تثبت محکم مفصل شد. تمام پین‌های گذاشته شده در مرحله سوم باعث صدمه به عصب اولنار یا تاندون‌های دست شدند و با با عبور از کناره‌های مفصل، نتوانستند تثبیت محکم ایجاد کنند.   نتیجه‌گیری: بی‌خطرترین راهرو برای پین‌گذاری در صدمات بی‌ثبات مفصل پنجم کارپومتاکارپال دست با محل ورود ۲ سانتی‌متری دیستال از سطح مفصل، ۲۰ تا ۳۰ درجه در سطح کرونال و از ۱۰ درجه ولار به دورسال تا ۲۰ درجه دورسال به ولار در سطح ساژیتال می‌باشد.